Gedichten  van  LEO  LOBOS
vertaald door Fa Claes


Leo Lobos (°Santiago de Chile, 1966) is dichter, vertaler en visueel kunstenaar. Hij studeerde Spaans, filosofie, bibliotheekwezen en communicatie. Zijn bekendste werken zijn: Cartas de más abajo (1992), +Poesía (1995), Ángeles eléctricos (1997), Nueva York en un poeta (2000), Marnay (2003), Devagar (2003), Turbosílabas. Poesía Reunida (1986-2003), en Un sin nombre (2006). Hij is activist voor de mensenrechten en het milieu en is lid van de CODEJU (Comisión Chilena Pro-Derechos Juveniles). In 2002 verwierf hij de UNESCO-studiebeurs voor literatuur en promoveerde hij een creatief centrum in Marnay-sur-Seine, Frankrijk, en in Cerquilho, Brazilië. Hij vertaalde en illustreerde werk van Braziliaanse auteurs, onder andere Roberto Piva, Claudio Willer, Helena Ortiz, Tarso de Melo, Tanussi Cardoso, Hilda Hilst en Claudio Aguiar. In 2006 was hij co-producer van de documentaire HILDA HILST. Casa do sol Viva in DVD-formaat, samen met de Braziliaanse dichteres Cristiane Grando.




       "en la poesía se combinan,
       de manera inextricable,
       la inspiración y el cálculo"

              Octavio Paz


       "E cantei e cantei"
              Vinicius de Moraes





POESÍA


dejaré que muera en mí
el ritmo
el gesto
la voz
este nuevo misterio
este agudo sortilegio
existencia
más, más y más
sinrazón para escribir

dejaré que muera en mí
esta presencia
el mar, el cielo que conozco
el viento con sus aves
esta torre de piedra
este campo de nubes blancas
que se extienden
bajo
el vuelo
de un solitario privilegio







DIGITOSCRITO ENCONTRADO EN LA PLAYA DEL FRANCÉS


en busca de turistas para sobrevivir a la pérdida vital
los niños de la playa del francés alejados de la escuela
aprenden
idiomas y costumbres nuevas

dos, tres, cinco reales deben llevar
a sus padres-hijos como una cuota
diaria para el almuerzo

entonces

van y vienen en la arena
como todos, se mojan y ríen
entre vendedores ambulantes
y bañistas ciegos nos acompañan y guían

son

tablas de salvación

en
éste
nuestro
propio
naufragio







"La vida es construir puentes sobre corrientes, que pasan"
              Gottfried Benn


DISCULPA PARA UNA OVEJA IRREAL


perdóname oveja
pero las palabras
transmigran
una a una
al gran libro

mueren como nosotros
también
gota a gota
como el hombre
que corta tu lana invisible
y que cada noche teje incansablemente
para
abrigar
sus
fantasías







PALABRAS DE REBAÑOS DIFERENTES


primero
perdió la palabra mano
el mapa
la dirección
el viento
luego perdió el negro y el rojo
el azul, el verde
el amarillo
las nubes de ceniza
y todo el tiempo del mundo
palabras
de rebaños diferentes
se encontraban
a esa altura del sol
en
el
centro
de
una
niebla
luminosa

para él todo
era ciudad
extranjera


       De: Un sin nombre




TRES MUJERES, UN PIANO, UN GATO,Y UNA TORMENTA

       a Alexandra Keim


Es difícil ser un pájaro
y volar contra la tormenta sobre
la cicatriz de la Tierra
mejor es como un gato estar
siempre atento a las brasas
cerca de la chimenea
y escuchar
siempre atento escuchar
a tres lenguas diferentes hablar
un idioma a la vez fascinante
a la vez misterioso y conocido
oír e ir en su música
en sus luces y propias
y universales sombras
fotografiar
por tan solo un segundo
fotografiar con la mirada sus perfiles
de ser posible
flotar
dentro
de la sala
como
un pájaro
en
la
tormenta


       De: Marnay: Notas de un cotidiano




UNA VISITA AL ZOOLÓGICO FANTASMA

"Libre de la enfermedad aun en medio de la enfermedad"
              Yagyu Munenori


He visto tanta mierda de perro
en las calles de París que debo
caminar con cuidado en la noche
es cuando me parece entonces
escuchar a niños y niñas fantasmas
reír en la fila a la entrada del
zoológico que para ellos aquí se levanta:
un desfile de elefantes blancos cruza
la plaza del Louvre haciendo
malabares con obras de arte y restos
de arqueologías extraterrestres, jirafas
corren por los Campos Elíseos comiendo
las luces navideñas que crecen en
sus árboles, ballenas, delfines,
patos salvajes nadan por el Sena
tragando turistas desprevenidos
que encienden flashes en sus narices
leones copulan hambrientos
sobre los tejados como reliquias
de cristal de una ciudad inminente...
Hipopótamos ebrios se atascan en sus
calles serpenteantes, en sus arcos triunfales,
en su torre famosa...
Galeristas confusos
corren tras caballos libres de
carrusel que llevan grabada una estrella
de oro en su flanco...
Bandadas de aves tropicales cubren la luna
de plumas de plástico que
osos vestidos a la moda soplan
con ventiladores nucleares desde
globos que intermitentes suben
y bajan por escaleras invisibles
que águilas ciegas traen
desde Notre Dame...

Campanas-nubes cargadas de
perfumes humanos llueven
al final de esta noche sobre
el zoológico de plasma y todo
vuelve en los ojos de un gato
sabiamente
a ser luz solar
y París
París
es
otro día.

       De: Devagar

       "op onontwarbare manier
       gaan in de poëzie
       inspiratie en berekening samen"
              Octavio Paz


       "En ik zing en ik zing"

              Vinicius de Moraes





POËZIE


ik zal toelaten dat in mij
het ritme sterft
het gebaar
de stem
dit nieuwe mysterie
deze scherpe hekserij
bestaan
meer, meer en meer
redeloosheid om te schrijven

ik zal toelaten dat in mij
deze aanwezigheid sterft
de zee, de hemel die ik ken
de wind met zijn vogels
deze stenen toren
dit veld met witte wolken
die zich uitstrekken
onder
de vlucht
van een eenzaam voorrecht







VINGERSCHRIFT AANGETROFFEN OP DE PLAYA DEL FRANCÉS


Op zoek naar toeristen om het vitale verlies te overleven
leren de kinderen op de Playa del Francés
ver van school
nieuwe talen en gewoontes

twee, drie, vijf kwartjes moeten ze meebrengen
naar hun vaderzonen als een dagelijkse
bijdrage voor het middagmaal

dan

gaan en komen ze door het zand
zoals allen, ze worden nat en lachen
onder rondtrekkende venters
en blinde badgasten die ons begeleiden en leiden

ze zijn

reddingsplanken

in
deze
onze
eigen
schipbreuk







"Het leven is bruggen bouwen over stromen die voorbijgaan"
              Gottfried Benn


EXCUUS VOOR EEN IRREËEL SCHAAP


vergeef me schaap
maar de woorden
verhuizen
een voor een
naar het grote boek

ook sterven ze zoals
wij
beetje bij beetje
zoals de mens
die je onzichtbare wol knipt
en die onvermoeibaar elke nacht weeft
om
zijn
fantasieën
te koesteren







WOORDEN VAN VERSCHILLENDE KUDDEN


eerst
verloor hij het woord hand
de landkaart
de richting
de wind
daarna verloor hij het zwart en het rood
het blauw, het groen
het geel
de wolken van as
en al de tijd van de wereld
woorden
van verschillende kudden
kwamen elkaar tegen
bij deze zonnestand
in
het
midden
van
een
heldere
nevel

voor hem was
alles een
buitenlandse stad







DRIE VROUWEN, EEN PIANO, EEN KAT EN EEN STORM

       voor Alexandra Keim


Het is moeilijk om een vogel te zijn
en tegen de storm in over het litteken
van de Aarde te vliegen
beter is het om als een kat altijd
bedacht te zijn op de gloeiende kolen
dicht bij de schouw
en om te luisteren
altijd bedachtzaam te luisteren
naar drie verschillende talen die
een taal spreken die terzelfder tijd boeiend
terzelfder tijd mysterieus en gekend is
om te horen en te lopen in hun muziek
in hun klaartes en eigen
en universele schaduwen
om te fotograferen
slechts gedurende een seconde
met de blik hun profielen te fotograferen
indien mogelijk
te drijven
binnen
in de kamer
gelijk
een vogel
in
de
storm







EEN BEZOEK AAN HET ZOÖLOGISCHE SPOOK

"Vrij van ziekte zelfs midden in de ziekte"
              Yagyu Munenori


Ik heb zoveel hondenpoep gezien
in de straten van Parijs dat ik voorzichtig
moet lopen in de nacht
het is me dan alsof ik spoken
van jongens en meisjes meen te horen
lachen in de rij voor de ingang van
de zoo die hier voor hen oprijst:
een stoet witte olifanten steekt
het plein van het Louvre over terwijl ze
de draak steken met kunstwerken en overblijfselen
van buitenaardse archeologieën, giraffen
rennen over de Champs-Elysées die
de kerstverlichting opeten die aan de bomen
groeit, walvissen, dolfijnen,
wilde eenden zwemmen op de Seine
en slikken verrast toeristen binnen
die flashes ontsteken in hun neusgaten
leeuwen copuleren hongerig
over de daken gelijk kristallen
relikwieën van een ophanden zijnde stad...
Dronken nijlpaarden komen klem te zitten in haar
kronkelige straten, in haar triomfbogen,
in haar beroemde toren...
Verwarde galerijhouders
rennen achter vrijlopende carrousel-
paarden die in hun flank een gouden ster
dragen gegraveerd...
Zwermen tropische vogels bedekken de maan
met plasticpluimen die
modieus geklede beren wegblazen
met nucleaire ventilators vanaf
wereldbollen die afwisselend omhoog-
en omlaaggaan langs onzichtbare trappen
die blinde arenden meebrengen
vanaf Notre Dame...

Wolkenklokken beladen met
menselijke parfums regenen
aan het einde van de nacht
over de zoo van bloed en
in de ogen van een kat wordt alles
wijselijk
zonlicht
en Parijs
Parijs
is
een ander ding.




Terug naar Index